چگونه بگویم که تلخم ...؟!
شعر فارسی- دل نوشته هایی سادهچگونه بگویم که تلخم ...؟!
شعر فارسی- دل نوشته هایی سادهدرباره من
هیچ چشمی ، عاشقانه به زمین خیره نبود .
کسی از دیدن باغچه مجذوب نشد .
چیز هایی هم هست ، لحظه هایی پر اوج
مثلا شاعره ای را دیدم
آنچنان محو تماشای فضا بود که در چشمانش
آسمان تخم گذاشت ...
ادامه...
آمار : 55837 بازدید
Powered by Blogsky
خانه ام...!
خانه ام آتش گرفته ست ، آتشی جانسوزهر طرف می سوزد این آتشپرده ها و فرشها را ، تارشان با پودمن به هر سو می دوم گریاندر لهیب آتش پُر دودوز میان خنده هایم تلخو خروش گریه ام ناشاداز دورن خسته ی سوزانمی کنم فریاد ، ای فریاد، ای فریاد!خانه ام آتش گرفته ست ، آتشی بی رحمهمچنان می سوزد این آتشنقشهایی را که من بستم به خون دلبر سر و چشم در و دیواردر شب رسوای بی ساحلوای بر من ، سوزد و سوزدغنچه هایی را که پروردم به دشواریدر دهان گود گلدانهاروزهای سخت بیماریاز فراز بامهاشان، شاددشمنانم موذیانه خنده های فتحشان بر لببر منِ آتش به جان ناظردر پناه این مشبَک شبمن به هر سو می دوم ،گریان ازین بیدادمی کنم فریاد ، ای فریاد، ای فریاد!وای بر من ، همچنان می سوزد این آتشآنچه دارم یادگار و دفتر و دیوانو آنچه دارد منظر و ایوانمن به دستان پر از تاولاین طرف را می کنم خاموشوز لهیب آن روم از هوشز آن دگر سو شعله برخیزد ، به گردش دودتا سحرگاهان ، که می داند که بود من شود نابودخفته اند این مهربان همسایگانم شاد در بسترصبح از من مانده بر جا مشت خاکستروای ، آیا هیچ سر بر می کنند از خوابمهربان همسایگانم از پی امداد ؟سوزدم این آتش بیدادگر بنیادمی کنم فریاد ، ای فریاد ! ای فریاد